boek: Ik zal op je wachten Luc Hanegreefs

 Jen kwam te weten dat Mike een vriendin heeft. Ze was heel verdrietig. Ik zou dat ook zijn. Jen ging Berenice bezoeken omdat ze nog meer over vroeger wilde vertellen, maar een van de verpleegsters van het woonzorgcentrum vertelde haar dat ze was gestorven. Ze had nog iets achtergelaten voor Jen. Het waren brieven uit de oorlog. Dat lijkt me zo leuk om te lezen. Berenice had geschreven dat ze altijd op Weston zou wachten. Ook al was zijn vliegtuig geraakt. Van haar moeder mocht ze hem nooit meer zien. Ik zou heel triest zijn. Jen troostte zich met de gedachte dat Berenice nu eindelijk terug bij hem was. Vanboven. Op het einde van het boek kreeg Jen een pakket van William Burton. Zou dat haar vader zijn die de crash toch had overleefd? Het is een beetje een open einde. Ze wou het ook weer goedmaken met haar moeder. Dit was het boek 'Ik zal op je wachten'.

 Ik ben te weten gekomen dat Weston verloofd is, maar hij heeft zijn hart geopend voor Berenice. Hij was niet naar de afspreekplaats gegaan. Hij dacht dat dat beter was. Dat vond ik wel jammer. Ik had graag geweten wat er toen zou gebeuren. De telefoon die Jen eerder kreeg was van het ziekenhuis. Haar moeder had een psychose opgedaan. Haar moeder moet nu enkele dagen in het ziekenhuis blijven. Nu kan Jen wel samen met Mike de buurt waar Berenice vroeger leefde bezoeken zonder dat haar moeder vragen zou stellen. Ik weet niet of ik dat zo doen, want je moeder ligt in het ziekenhuis en dat is wel erg om dan iets te doen dat ze niet fijn zou vinden. Ik heb het gevoel dat Mike helemaal niks wil met Jen. Toen ze de buurt gingen bekijken beeldde Jen zich in dat ze Berenice tijdens de oorlog was. Weston had een brief gekregen waarin stond dat zijn verloofde iemand anders had. Ik zou verdrietig zijn, maar hij was dat niet echt. Hij dacht aan Berenice. Hij ging veel later naar de afspreekple...

 Nu kwam ik te weten dat Mike van de antiekwinkel familie is van Berenice. Berenice was blij dat ze het boekje terug had, want blijkbaar had ze het per ongeluk eens meegegeven met Mike voor zijn winkel. Mike en Jen waren per toeval allebei op bezoek bij Berenice. Als ik toen Jen was zou ik even schrikken. Ze gingen samen weg en hadden afgesproken om de buurt van Berenice haar vroegere thuis te gaan bekijken. Jen haar moeder is razend kwaad op haar en haat kerst omdat in die tijd haar haar man zoek was. Ze wilt zelf geen kerstboom. Ik snap dat ze er nog verdriet om heeft, maar zelfs geen kerstboom is wel overdreven. Er was heel dicht bij de Quonset-hutten van Weston een aanval. Berenice zag het gebeuren in de verte en zodra het gedaan was ging ze ernaar toe. Daar zag ze Weston terug. Ze was heel bezorgd. Weston had niet veel tijd toen dus hadden ze de volgende dag afgesproken als hij geen missie meer kreeg tenminste. Ik weet nog steeds niet of Weston nu een oogje op haar heeft of ni...

 In de volgende twee hoofdstukken ging Weston terug naar het kerkje. Hij tekende het glasraam in een bruin boekje. Ik had dus gelijk, het boekje dat Jen kreeg was van Weston. Jen wist niet wat ze met het boekje moest dus gaf ze het aan een verpleegster van het rusthuis. Zij kon het dan aan Berenice geven. Ik ben wel eens benieuwd naar de reactie van Berenice als ze de glasraamtekening ziet achteraan in het boekje. Zoals ik eerder schreef was Weston zijn vliegtuig geraakt en die was dus stuk. Berenice wou dus weten hoe zijn nieuwe vliegtuig heette, want zo wist ze of er iets met hem was of niet. Ze was stiekem het huis uitgeglipt naar hem toe. Ze omhelsde hem hard. De nieuwe naam van het vliegtuig was 'The lady in Red'. Het verwijst dus naar het kerkraam. Ik vind dat wel schattig van hem, maar ik weet niet of hij verliefd is op Berenice. Ze hebben natuurlijk een leeftijdsverschil en hij dacht dat er kans was dat er nog iemand anders op hem wachtte. Misschien heeft hij dus al een...

Dit stukje gaat over hoofdstuk 5 en 6.  Jen had een boekje gekregen van Mike (de man van de antiekwinkel). Het was een boekje uit de Tweede Wereldoorlog met 'richtlijnen voor Amerikaanse militairen in Groot-Brittannië'. Ik denk dat het boekje van Wes was, want op het einde van dat boekje is er een notitie met 'De dame in het rood 20 december 1944'. Er stond ook een schets van een kerkraam. Eerder vertelde Berenice dat ze met Wes ging fietsen naar een kerk met dezelfde beschrijving als in het boekje. Wes zijn vliegtuig was geraakt. Ze zijn wel nog terug in Engeland geraakt. Berenice wist er niks van, want ze mocht niet meer in contact komen met hem. Ze begon te wenen en was woedend toen haar broertje het vertelde. In de tijd dat ze hem niet mocht zien is ze teruggegaan naar het kerkraam, want zo kon ze de herinnering herbeleven. Ik snap haar wel. Doordat het boek niet chronologisch geschreven is, is het soms moeilijk te achterhalen in welke tijd je nu zit. Het went wel s...

Ik ben Annelot Soenens en ik lees het boek 'Ik zal op je wachten' van Luc Hanegreefs, het is een oorlogsroman. Ik zit nu 4 hoofdstukken ver. Berenice is een oude dame die geïnterviewd wordt door een tiener, Jen. Ze verteld het mooiste moment van haar leven. Voor haar was dat een tijd in de Tweede Wereldoorlog. Je denkt waarschijnlijk 'niemand vindt de oorlog toch een mooie tijd?' Voor Berenice was het een moment van liefde. Ze was toen 16 en had een oogje op een Amerikaanse bommenwerper die ouder was dan haar. Haar moeder verbood die liefde en zei dat ze uit zijn buurt moest blijven. Jen, het tienermeisje die Berenice interviewt heeft ook een oogje op een oudere man. De man heeft en antiekwinkel. Ze kan goed met hem praten en hij luistert naar haar. Jen is haar vader verloren in een vliegtuigcrash, maar ze heeft hem nooit echt gekend. Ik zou het me niet kunnen voorstellen hoe het is zonder vader. Ik heb nog nooit echt iemand verloren van mijn familie dus is het moeilijk...